Μήκη ελέγχων και όρια κλίσεων μεταλλικών δοκών πλαισίου

[palex]

χμμ.. ενδιαφέρον triumph!
θα έλεγα ότι ενας στύλος ενος διριχτου πλαισίου ομοιάζει σε συνοριακες συνθηκες με την κατω ασταθή περίπτωση, παρα με την πάνω.
Τωρα ενα ζευκτό με μικρή κλίση υποθέτω ότι θα μπορουσε λόγω ενδοτικότητας στον κορφία να ομοιάζει και αυτο με την κάτω ασταθή περίπτωση.
Γενικά την πάνω περίπτωση συνοριακων συνθηκών πιστευω ότι είναι δύσκολο να την συναντήσεις καθότι έχει κύλιση στο ένα ακρο, ίσως σε γέφυρες.
Ξέρεις άν υπάρχει καποιος έλεγχος επιπλέον για την μορφή του ακαριαίου λυγισμου και που βρίσκεται αυτός? Ο ΕC δεν νομίζω να αναφαίρει τίποτα.
Επίσης στην ασταθή περίπτωση στο Α θεωρούμε ότι μπαινουμε σε πλαστική περιοχή έτσι?
Παντως δυσκολεύομαι να την εξηγήσω μαθηματικά την μεταλυγισμική αντοχή, μόνο ίσως με την λογική ότι όσο παραμένει η διατομή στην ελαστική περιοχη το αμφιέρειστο μέλος λειτουργεί σαν "καμπτικό" ελατηριο που απαιτεί μεγαλύτερη καταναλωση έργου για περαιτερω κάμψη, όμως όσο αυξάνει η παραμόρφωση τόσο αυξανει και ο μοχλοβραχίονας της αξονικής δηλαδή η προσθετη εσωτερική ροπή. Η καμπύλη εχει κοιλα ανω αρα πρέπει να είναι της μορφης P=k*δ*δ=(k*δ)*δ δηλαδή υπεισέρχεται μια μεταβαλλόμενη μεταβλητη "ακαμψιας (k*δ) " η οποία αυξάνει συναρτηση της δ! Αυτή θα μπορούσε να ήταν η αντισταση της στροφής της ελαστικής διατομής στα σημεια κάμψης του μέλους. Ο ρυθμός μεταβολής της αντίστασης αυτής προς την επιπροθετη εσωτερική ροπή που επιβαλλει η αξονική λόγω της αυξησης των παραμορφωσεων ισως να καθορίζει την μορφή αυτης της καμπύλης.